Teatral

 

Son sahne.

Az önce bağrından kanlar akan savaşçı,

Kapanan perde tekrar açıldıktan sonra.

Mahşere yürüyenler gibi

Ayakta ama mağrur.

Selamlamadaki nazik tavrını,

Kibrinden taviz vermeden sergiliyor.

Çünkü çok güzel ölmüştü.

Alkış tufanı, onay merciidi.

Sahi, ne demek? Güzel ölüm…

Bir mıh oldu, saplandı bu fikir.

Cam kenarında temaşa ederken.

Beyaz lekelerle bezenmiş mavi gökyüzünü.

Tık diye bir ses, açıldı muhtar çakmağı,

Birazdan duman kokusu,

Bastıracaktı benzin kokusunu.

Yeni bir gün(!) başlarken, resmiyette,

Beş saat geçmiş gibi yapmıştı.

Bu arada;

Karnı şişene kadar yedi ve doymadı.

Onlarca sayfa okudu ve anlamadı.

Konuştu saatlerce ve anlayamadı.

Acaba sabah, güneş 

Batıdan doğacak mıydı?