Pencereyi Açınca

Ben pencereyi açınca,

Nefeslikten uzak havasız havalar

Usulca girer odalara.

Güneşsiz bir güneş ısıtıyor.

Deniz sudan müteşekkil değil artık.

Ölüm denizi kaplamış,

Beton yeşili sokakları.

Arsenik de terk etti parmakları.

Öldürüyor çocukları yaşlılar.

Sokaklarda kol gezerken haksız ölüm.

Ne garip! Yadırganıyor haklı ölüm.

Ekranlarda sürekli sarhoş haberleri.

Üç, beş, yedi ve niceleri.

Bu sarhoşluk meyden değil.

Yaşamdan uzak bir yaşamadan.

Ben pencereyi açınca,

Her gün karanlık giriyor içeri.

Demek ki yazılmalı zihinlere,

“Pencereleri kapatın!”