Sanki Gerçek

Sincaplar kovuklarında yanmadılar.

Şelale her zamankinden daha gür.

Kuşlar mesud, avcının yokluğuna alışmış.

Yılan, onlara insandan daha dost.

Doğmadan ölmüyor artık çocuklar.

Şehirlerde kötü kokular yerini toprağa bırakmış.

Anlaşılıyor kelimeler, dil ölmemiş.

Yamalı bohça gibi değil konuşmalar.

…

…

…

…

Hatırladıkları bunlardı, 

Saçları ıslanmış bir hâlde uyandı.

Şunlar düştü dile: Sanki gerçek gibiydi ama değil.