Rakamlardan Manzaralar

Sıfır, yokluğa işaret,

Varlığa ulaşamayanlara.

Peki yokluk bir varlık mıdır?

Yoktan mı yoksa yok iken mi vardır?

Bir, varlığın başlangıcı.

Başlangıcı olmayanın başlattığı bir başlangıç.

Öyle diyor teistler.

İki, denildiği zaman hücum edenler akla;

İyi-kötü, güzel-çirkin, zalim-mazlum, uslu ve hayta.

Anlam kazandıran ulu zıtlık burada.

Üç, ikiye baskın düzenleyen,

Kararsızlık hâli.

Su gibi değil; katı, sıvı ve gaz.

Şöyle diyor mantık;

Bir insan hem katil hem de maktül değildir.

Dört, bir çizgi ve bir vadinin toplamı,

Pisagor’da ise adalet alegorisi.

Aynı zamanda mahpusluk mekânı.

Beş, farklılığa işaret.

Bir el, eder buna delalet.

Baş, işaret, orta, yüzük ve serçe.

Altı, Yaratıcının dünyayı yaratma süresi.

Aynı zamanda insanın çalışma süresi.

Günden mi ömürden mi altı?

Yedi, an’da hafta.

Birilerine olmuş kollu şamdan.

Öbürlerine devir.

Her devirde var bir nakıt ve bir sakit.

Sekiz, benzerliğin imhası veya itlafı.

Üçüz, beşiz, yediz olunur.

Sırayı boşuna beklemez, sekiziz.

Dokuz, rakamların en büyüğü,

Lakin on karşısında boynu bükük.

İşte böyle sayılır rakamlar, dedi.

Bizim kara saçlı ihtiyar.